Από εκεί συνεχίζουμε τον δρόμο μέσα από πλαγιές, ορεινά χωράφια, παλιές πέτρινες βρύσες αλλά και ρυάκια που περνάνε κυριολεκτικά πάνω από τον δρόμο, για να καταλήξουμε στο μοναστήρι του Αγίου Θωμά. Πρόκειται για κτίσμα του 1800 που έχτισε ο Καπετάν Σταθάς, γνωστός αρματολός του Βάλτου κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πανέμορφες τοιχογραφίες και έναν θαυμάσιο περίβολο....

Βγήκαμε λοιπόν μια βόλτα έως το γεφύρι της Βέργας, εντυπωσιαστήκαμε από τη ζωντάνια των χρωμάτων και θαυμάσαμε την ορμή του Ίναχου. Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους άλλωστε...

Η φύση, αυτή η φύση που κοντεύει να τον πνίξει, ίσως είναι αυτή που σε μαγεύει, ίσως και το ότι ο δρόμος τον υπακούει, υπακούει στο ρου του που στριφογυρίζει τη κοιλάδα...

Ψηλά καταπράσινα πλατάνια και στη μέση ένα παλιό πέτρινο γεφύρι να στέκεται αγέρωχο πάνω από το ποτάμι. Αν μπορούσα να δώσω μια περιγραφή του γεφυριού με το περιβάλλον τοπίο θα το παρομοίαζα με πίνακα ζωγραφικής. Και έτσι είναι, σαν ζωγραφιά, το γεφύρι της Βέργας στέκεται πάνω από τον ποταμό Ίναχο από το 1800 περίπου...