Ανοιξιάτικη βόλτα στην Παναγία την Ξερακιώτισσα!

Αν σταθείς από τη μια μεριά του δρόμου η ματιά σου φτάνει έως την πεδιάδα της Μπούκας και χάνεται στον Αμβρακικό. Και αν σταθείς στην άλλη μεριά του δρόμου βλέπεις χαμηλά την κοιλάδα του Ινάχου, ενώ, απέναντί σου να ορθώνεται επιβλητικά η Κανάλα. Ναι, στέκεσαι στην κορυφή ενός βουνού, καταμεσής του Βάλτου.

Μια εικονική βόλτα με το Google Maps, πάνω από τον Βάλτο, μας έδειξε μια εκκλησία, Μονή Παναγίας γράφει και δίπλα μια περιοχή με το όνομα Ξηρακιά. Αυτό ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η αναζήτηση στο internet, όμως ουδέν. Τα μόνα αποτελέσματα ήταν μια απλή αναφορά στον Τουριστικό Οδηγό του Βάλτου, στο κείμενο για το χωριό Λουτρό. Έτσι λοιπόν, μια επίσκεψη στη περιοχή ήταν απαραίτητη.



Η ανηφόρα ξεκινά αμέσως μετά το παλιό Λουτρό, ο δρόμος είναι στενός αλλά σε καλή κατάσταση. Ελάχιστα λεπτά μετά περνάς τον Άι Γιώργη στα Καλύβια και συνεχίζεις ανηφορικά. Η φύση τριγύρω οργιάζει, ανθισμένα ρείκια, πανύψηλα πλατάνια και ρυάκια - καταρράκτες που κατεβάζουν δροσερό νερό. Και εκεί που είσαι σίγουρος πως έχεις πια "χαθεί" στο βουνό, ο δρόμος "στρώνει", είσαι πια στην κορυφή, μια στροφή ακόμα και μια μεγάλη ζωγραφισμένη πέτρα σε ενημερώνει ότι έφτασες, "Ιερος Ναος Ξερακιοτισας".



Στρίβεις δεξιά, σε έναν μάλλον δύσκολο χωματόδρομο, συνεχίζεις λίγα μέτρα και σταματάς, από τη μια μεριά του δρόμου ο Αμβρακικός και από την άλλη η επιβλητική Κανάλα. Περίπου ένα χιλιόμετρο μετά, μέσα από ρείκια και πλατάνια, φτάνεις στον περίβολο του ναού. Χαμηλό χορτάρι, ένας παλιός πέτρινος μαντρότοιχος και δυο τεράστια δέντρα σε καλωσορίζουν. Σκηνικό θαρρείς βγαλμένο από πίνακα ζωγραφικής, ιδανικός τόπος για μια ημερήσια εκδρομή αλλά και περισυλλογή.



Πίσω από ένα χτίσμα, που πιθανώς στο παρελθόν να ήταν κελιά μοναχών, περνάς μια καγκελόπορτα και έναν δεύτερο, χαμηλό πέτρινο περίβολο. Μπροστά σου πλέον βρίσκεται ο ναός και ένα πανέμορφο πέτρινο καμπαναριό. Στο κατώφλι, μια επιγραφή, μας ενημερώνει ότι ο ναός είναι αφιερωμένος στο Γενέσιον της Θεοτόκου, καθώς επίσης αναγράφεται η ημερομηνία, 6 Ιουνίου 18, που κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην ανέγερση του ναού. Ο ναός εσωτερικά είναι φροντισμένος, με κάποιες "ζημιές" στους τοίχους και ελάχιστες τοιχογραφίες, ενώ στην εικόνα της Παναγίας υπάρχουν τριγύρω τάματα πιστών. Τον Δεκαπενταύγουστο ο ναός λειτουργεί και πλήθος πιστών από την γύρω περιοχή, έρχονται να προσκυνήσουν τη χάρη της Παναγίας.



Όπως όλα τα μοναστήρια του Βάλτου, έτσι και η Παναγιά η Ξερακιώτισσα βρίσκεται σε μια απόκρημνη περιοχή, κυριολεκτικά πνιγμένη στην άγρια φύση και μακρυά από τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορείς να ανέβεις εδώ ψηλά για τη χαρά της ανακάλυψης, για να θαυμάσεις τη φύση και να δεις τα βουνά και τις πεδιάδες του Βάλτου πανοραμικά.

Για όποιον λόγο όμως και να έρθεις έως εδώ, ετοιμάσου να τον ξεχάσεις, διάλεξε θέα, Αμβρακικό, Κανάλα, ή απλά ξάπλωσε στο χορτάρι και κοίτα ψηλά, εδώ, από αυτήν τη κορυφή, ο ουρανός είναι πιο κοντά.

Κείμενο: Διγώνης Βαγγέλης